Waar blijven kinderen in een scheiding? Vaak zijn er zoveel (tegengestelde) belangen dat kinderen naar de achtergrond verdwijnen.
Een scheiding waar kinderen bij betrokken zijn, is als je het mij vraagt per definitie een complexe situatie. Zoveel betrokkenen die allemaal hun eigen belang hebben en daarnaast het gezamenlijke belang (zouden) moeten nastreven.
In mijn praktijk coach ik regelmatig kinderen die midden in een scheidingssituatie zitten. De aanleiding is voor kinderen zwaar en emotioneel. Papa en mama zijn uit elkaar. Het feit dat hun ouders mij inschakelen om daarover te praten is waardevol. Dat betekent dat ouders zien dat de situatie veel met hun kind doet en dat ze iemand nodig hebben (die buiten het gezin staat) om hun weer in hun kracht te zetten. Vaak zie je dat ouders samen of zelf met iemand gaan praten over hun verdriet en emoties bij een scheiding. Dat gun ik de betrokken kinderen ook. Want die hebben niet minder emoties en vragen over de situatie. Sterker nog, zij hebben hier niet voor gekozen maar worden geconfronteerd met de gevolgen van de beslissing die hun ouders hebben genomen. Misschien hebben ze daarom wel meer vragen juist??
Het moment dat ouders vertellen aan de kinderen dat ze gaan scheiden is het begin van een verandering die niet meer teruggedraaid kan worden. Het gezin komt in een rollercoaster terecht en grote beslissingen volgen. Wie gaat verhuizen? Wonen papa en mama straks nog bij elkaar in de buurt? Gaan de kinderen mee met 1 ouder of komt er een schema wanneer de kinderen bij papa of mama zijn? Gaan kinderen straks naar een andere school/sportclub, moeten ze afscheid nemen van hun vriendjes? Dit is het moment dat het leven van de kinderen compleet op zijn kop staat. Dan kom ik bij het concept magisch denken. Want ieder kind heeft diep van binnen de wens dat ouders weer bij elkaar komen. Hoe roerig de gezinsdynamiek ook soms was voor de scheiding.
Wat ik merk met kinderen die ik spreek over de scheiding is dat ze toch blijven hopen op het wonder dat hun ouders uiteindelijk weer bij elkaar komen. Ze vertellen dit niet altijd tegen hun ouders overigens. Het is meestal iets wat ze alleen voelen en beleven en niet delen met anderen. Het is dus heel belangrijk om duidelijk te zijn naar je kinderen dat je niet meer bij elkaar komt. Het voelt misschien hard en onnodig kwetsen van je kind door dit te blijven benadrukken, maar uiteindelijk helpt het je kind om zich te kunnen overgeven aan de nieuwe situatie. Als je kind blijft hangen in de oude wereld en hoopt dat dit nog terugkomt, kan een kind niet verder.
Er zijn zoveel dingen te zeggen over emoties van kinderen bij een scheiding. Het betreft een enorm verlies voor een kind. Verlies van de oude situatie. Papa en mama bij elkaar. Samen in 1 huis. De nieuwe situatie is anders, soms compleet anders met een nieuwe stad en nieuwe vriendjes. De parallel met een rouwproces is daarmee te maken. Een kind ervaart rouw en dit is heftig. Hoe een kind hiermee omgaat kan uiteenlopen. Boosheid, terugtrekken in zichzelf, nieuwe partners niet accepteren, extreem claimen van 1 ouder en ga zo maar door. Als ouder kan dit heel intens en ingewikkeld zijn. Je wilt je kind helpen, maar je wilt ook dat je kind zich aanpast aan de nieuwe situatie.
Wat mij betreft zit een sleutel tot de toekomst altijd bij de ouders én bij het kind zelf. Ik help kinderen om emoties te erkennen, te doorleven en samen te kijken naar de behoeftes in de toekomst in de nieuwe situatie. De ouders betrek ik hier altijd bij, want die moeten accepteren dat de nieuwe situatie waar zij voor gekozen hebben, voor kinderen echt anders ervaren kan worden. Het kost tijd, geduld en veel communicatie tussen ouders en kinderen om hier weer een evenwicht in te vinden. Het mooiste wat je als ouder kunt geven aan je kind(eren) in een scheidingssituatie is feit dat hun gevoelens en emoties er mogen zijn. En deze te erkennen. Verandert niets aan de situatie, maar maakt wel een wereld van verschil voor je kind. Die voelt zich gezien en gehoord. En dat heeft altijd een positieve uitwerking op de toekomst.
Itís hard to find knowledgeable people about this subject, however, you sound like you know what youíre talking about! Thanks